Guzaarish...

Sometimes it happens that Sachin shows his talent, his command over the game by just a mere 40 odd runs, you watch it and you feel what a cricketer he is. But at the same time the spectators sitting in the stadium may not feel the same, because they have come to watch Sachin play and he gets out by scoring that 40 odd runs. So for them it’s not a ‘Paisa Wasool’ innings. Today was the same case; just that here it wasn’t cricket. This was a film called Guzaarish. First of all let me clarify that I am not comparing Sachin to any film or its actors or directors. I am only citing an example of one being talented and genius and not getting his/her due for being that.

In a country like India where we refer the film industry as Bollywood (hilarious!!!) the main reason people (sorry public) watch a film is for the sake of entertainment. To be a successful and an audience’s film, it should have these ingredients; some masala( melodrama, larger than life characters) or some big stars or full on desi filmi hit music. The story, the performances, the direction and all the other relevant factors doesn’t really matter. And that’s why I greatly applaud the brave decision taken by Sanjay Leela Bhansali to make Guzaarish(and also Saawariya). You see the film and you can easily figure out that the Indian ‘public’ wouldn’t buy a ticket to watch this film. The simple reason being, no entertainment and no masala in it. And I guess Mr. Bhansali would also know this, so that is why I referred him as ‘brave’. Right from his first film Khamoshi to the current Guzaarish, you feel the artistic touch of Mr.Bhansali in his every film. In one of his interviews for Saawariya I remember him saying “I make films on the subjects which I feel, are good and not the subjects which the public feel would be good”. Black was a masterpiece, Saawariya was beautifully crafted and now Guzaarish is closer to Black.  I would say it’s not a film it’s a painting on a large canvas with multiple colors, multiple strokes gracefully embedded into it, and every color showing its presence and its feel. It is Mr. Bhansali’s art. Like Black it also goes beyond being than just a film. To comment on his direction is just getting some words together, constructing a sentence, putting it on paper and appreciating him. But no its beyond that and that can’t be expressed in words. When you see an artistic painting you not only appreciate the painter but there is a point where you are just into that painting. You are just deeply engrossed and observing the painting. Guzaarish was something like this.

The actors….I won’t call this as an act. Hrithik is presenting you exactly what Mr. Bhansali has in his mind. Hrithik’s eyes are the real actors in this film. They are lively, they show each and every emotion and they convey you the soul of Ethan. Akbar was a powerful role but Ethan is something beyond portraying the character. I would say the most prominent color which makes this painting an artistic masterpiece is Hrithik. Aishwarya excels though a not so big enough (in terms of the story) role for her. There is a different essence in their relationships which blends beautifully with the subject.  Rest all the actors have done their parts excellently.

The cinematography and the background score are like the garnishing agents which also add their value and make their presence feel. The lyrics are very poetic and apt.

Final word…there are some things which are to be applauded and appreciated. There is something beyond entertainment. Even though it won’t appeal to the masses but Mr. Bhansali,  and Hrithik, this film is for you and for you only. About the public…if they don’t like it, I pity them. For those who go with the masses I would still say ‘go and grab a seat and watch this magic, this mega painting and feel the emotions and be a part of the film’. Everything from acting, direction the story, dialogues, lyrics, the technicalities will make you involve in the film and you will feel as if you are also a part of them.

Bravo and cheers to Mr. Sanjay Leela Bhansali and Mr. Hrithik Rohsan.

प्रिय पालक मंडळी....

‘पालक’.....पालक या शब्दाचा( खायचा पालक नव्हे!) उल्लेख झाला की मला माझी शाळाच आठवते. ह्याचं कारण असं आहे की, शाळेत कधीही वेडे-वाकडे वागलं, थोडी मस्ती केली, गृहपाठ केला नाही म्हणजे एकूणच काय आपण असं काही केलं जे आपल्या बाई-मास्तरांना आवडत नाही(आणि नेमकं तेच आपल्याला आवडते) आणि त्यांना हवं तसं आपण वागलो नाही की लगेच “उद्या पालकांना घेऊन यायचं बर का!”. त्यातून ही पालक मंडळी म्हटलं की त्यांचे एक-एक copyright dialogues देखील आठवतात. त्या dialogues चा भडीमार इतक्या वेळा होत् असे की dialogue सुरु झाला की दुसऱ्या सेकंदात आपणच तो dialogue पूर्ण करून टाकायचो(मनातल्या मनात).

पालकांचा आवडता शब्द किंवा सगळ्यात आवडणारी कृती कुठली तर ‘अभ्यास’.

“अरे अभ्यास कर, असा वेळ घालवू नकोस....आत्ता अभ्यास नाही केलास तर पुढे सगळा अंधार आहे”

त्यातून पुढचं म्हणजे...

“अभ्यास करायचा ठरवलं की कधीही, कसाही आणि कुठेही करता येतो. तुम्हांला सगळं हाताशी मिळत आहे ना, म्हणून तुम्ही हे असे दिवे लावताय....आमच्या काळी मुलं बेहर विजेच्या खांबाच्या खाली, रात्र-रात्र जागून अभ्यास करायचे.”

मला अगदी शंभर टक्के खात्री आहे की ही अशी वाक्य प्रत्येकाने किमान शंभरदा ऐकली असतील(आणि जर ऐकली नसतील तर आपल्यात काहीतरी fault आहे असं समजावं). त्यातून ही वाक्य ऐकायला येताच कुठेतरी लांब पळून जावसं वाटणे किंवा त्याच क्षणी कोणी तरी येऊन कानात earphones घालावे आणि जोरात rock music लावाव अस् वाटणे ह्यात काही दुमत नाही(नाही वाटले तर तुमच्यात खरंच काहीतरी fault आहे). निष्कर्ष काढायचा झाला तर असा काढता येईल की, शाळेपासून ते अगदी degree मिळेपर्यंत ‘अभ्यास’ हा एखाद्याच्या आयुष्यातला सगळ्यात महत्वाचा घटक आहे जो त्याने सतत जोपासला पाहिजे.

“तुम्ही शाळेत जाता ना? मग अभ्यास हा केलाच पाहिजे, पहिला नंबर आलाच पाहिजे”

अहो पण प्रत्येकाचा पहिला नंबर कसा येईल? या प्रश्नाचं देखील काही विद्वान आणि हुशार पालक “हो न-यायला काय झालं आहे?...नीट अभ्यास केला की वाट्टेल ते होऊ शकते” असं उत्तर द्यायचे.

“तुझ्या वयाला हे असं बोलणं, असं वागणं अजिबात शोभत नाही” किंबहुना “माणसाने ज्या-त्या वयात त्या-त्या गोष्टी कराव्या” म्हणजे एकूणच तात्पर्य काय की काही गोष्टी, काही कृती या विशिष्ठ वयात करण्याकरता तयार केल्या गेल्या असतात. आणि हो, हा सर्व मान्य विचार, तत्वाद्यान(जे काही म्हणा!) आहे. “अहो पण काही गोष्टी त्या वयाकरताच असतात” असं चुकून जरी आपण म्हंटले की एक फटका बसलाच समजायचे. एवढच नव्हे पुढे पूर्ण रामायण ऐकायला लागतं. “अहो मुलं शाळेत आहेत, दंगा-मस्ती, खोड्या त्या-त्या वयात नाही केल्या तर काय म्हातारपणी करणार?”(असं मनातल्या मनातच म्हणायचं, नाहीतर चोप मिळतो)

अजून एक patent dialogue म्हणजे...

“हल्लीच्या मुलांना ना पैशाचं महत्वाचं नाहीये...मागितले की सगळं मिळत आहे ना, त्यामुळे ते जास्त शेफारले आहेत.” असं म्हटलं की झालं. आपण त्यांना समजवायचा प्रयत्न केला की “जास्त अगव्पणा करू नकोस, तुझ्या पेक्षा चार पावसाळे जास्त पहिले आहेत आम्ही”. म्हणजेच काय आपण काहीही बोललो, किंवा नाहीच, आपण काही बोलूच शकत नाही.

पालक अगदी टोकाची भूमिका घेण्यात पण पटाईत असतात, आणि खास करून आपल्या आया.

आज सहजंच मी एका ठिकाणी थांबलो होतो, तेंव्हा मला दोन-चार बायकांचं बोलणं ऐकू आलं(जेंव्हा बायका बोलत असतात तेंव्हा कान लाऊन ऐकावे, धमाल असते). “आमचा रोहन असा नाही हां! त्याचं time-table अगदी ठरलेलं असतं, आणि अभ्यास म्हटलं की अभ्यास. तो निखिलच मुळी जास्त आगाऊ आहे. स्वतः अभ्यास नाही करायचा आणि ह्यालाही नाही करून द्यायचा.” हे जर त्या रोहन ने ऐकलं ना तर तो बेशुद्ध होऊन पडायचा.

मला त्या बायका कोण होत्या किंवा तो रोहन कोण आहे  हे माहित नाही, पण अनुभवावरून सांगतो की, वास्तविक तो रोहनच असणार ज्याचं काही time-table नाहीये कारण time-table हे निखिलचंच असणार आणि तोच अभ्यासू असणार आणि रोहन जास्त आगाऊ असणार.

हे पालक लोकं असे का असतात हा प्रश्न माझ्या सारख्या अनेकांना पडत असेल कारण हा प्रश्न पडणे खूप स्वाभाविक आहे. पण खूप विचार करून मी एका निष्कर्षाला पोहोचलो आहे की, हा प्रश्नच चुकीचा आहे....पालक मंडळी ही अशीच असतात.

पहिला पाउस!

सकाळी bus stop वर ती उभी होती आणि रस्त्याच्या पलीकडून मी तिच्याकडे बघत होतो. सकाळ पासूनच पावसाने थाट मांडला होता आणि इकडे माझ्या raincoat ने मला दगा दिला होता. पावसाने चिंब भिजलेला मी तसाच तिथे तिष्ठत तिच्याकडे बघत उभा होतो आणि आशा करत होतो की तिने नुसतं माझ्याकडे एकदा पहावे. जोरदार वाहणारा वारा, तो मुसळधार पाऊस, येणाऱ्या जाणाऱ्या गाड्या, त्यांचे आवाज, तो उडणारा चिखल, सगळे माझं लक्ष्य विचलित करण्याच्या प्रयत्नात होते पण मी, मी मात्र त्या सगळ्यांवर मात करून तिच्याकडे बघत होतो. तिने माझ्याकडे पाहिले, पण...पाहून नापाहिल्या सारखे केले. मी तिथेच तसाच उभा होतो. मधूनच तिची नजर माझ्याकडे पडायची पण माझ्या डोळ्यांनी काही बोल्याच्याआतच ती नजर फिरवायची.

मी म्हणालो आता तरी बोल....

Bus समोर येऊन उभी होती आणि ती बस मध्ये चढली देखील होती. मी तिच्या खिडकी पाशी गेलो आणि तिला हाक मारली. एकदा मारली, दुसऱ्यांदाही मारली, bus मधील सगळ्या लोकांनी पाहिले पण तिने पाहिलं नाही.

मी म्हणालो आता तरी बोल....

Bus निघून गेली. मी तिला फोन केला पण तिने तो cut केला. मी पुन्हा एकदा प्रयत्न केला पण निकाल तोच फरक इतकाच, आता तिचा फोन वाजत राहिला. मी dialer tone बंद होई पर्यंत कानाला लाऊन ठेवला होता. मी म्हणालो आता तरी बोल पण शेवटी तो tone ही बंद झाला होता.

मागे वळलो आणि गाडी काढली आणि त्या traffic मध्ये माझीही भर पडली. चिखल, धूर सगळ्यांच्या मिश्रणातून माखलेला मी गाडी चालवत होतो. चालवत कसली रेटत होतो. Traffic मुळे वैतागलो होतो. त्यात रस्त्यातल्या खड्ड्यांनी आणि cycle वाल्यांनी अजून मनस्ताप दिला. तेवढ्यात एक गाडी शेजारून जोरात सगळे चीखलेचे पाणी उडवत गेली. माझा चेहरा, माझा पांढरा शर्ट सगळा चिखलमय झाला. आता मात्र राग, मनस्ताप, वैताग सगळं अगदी विकोपाला पोहोचलं होत्. शेजारच्या scooter वर बसलेली एक लहान मुलगी माझ्याकडे बघून अगदी दिल खुलास हसली. तिच्याही अंगावर ते चीखलेचे पाणी उडालेलं पण ते तिला आवडले होते. ती सारखा तिच्या डोक्यावरून रेनकोट काढत होती आणि तिची आई तो परत तिच्या डोक्य्वर घालत होती. ते पुढे निघून गेले. रस्त्याच्या पलीकडे साठलेल्या पाण्यात दोन-चार लहान मुलं मनसोप्त उद्या मारत होती आणि इकडे माझ्या चेहऱ्यावर वैतागाच्या आठ्यानी गर्दी केली होती.

मी कुठे जात होतो मला काही कळत नव्हते. ज्यावेळी लक्षात आले तोपर्यंत मी अगदी नदीवरचा पूल cross करून पुढे गेलो होतो. मी जरा भानावर यायचा प्रयत्न केला आणि गाडी परत मागे वळवली. तेवढ्यात मी एका माणसाला धडकलो. चूक माझीच होती म्हणून मी त्याला sorry म्हणणार तितक्यात तोच मला म्हणाला “माफ करा हां साहेब” आणि तो cross करून निघून गेला. त्याची बायकोही होती त्याच्या बरोबर. तिने cross करता करता त्याला विचारलं “लागलं नाय ना हो?”, त्याने नकारार्थी ,मान हलवली आणि ते पुढे चालत गेले. मी त्यांच्याकडे का कुणासठाऊक पाहताच होतो. दोघेही कदाचित मजूर होते, दोघांच्याही अंगावर ते भले मोठे निळे प्लास्टिक ओढले होते. चालत असताना त्याने तिच्या डोक्यावरचे प्लास्टिक व्यवस्थित adjust केले आणि ते दोघे पुढे निघून गेले. मी त्यांच्याकडे निर्विकारपणे बघत होतो. तेवढ्यात मागून गाडीवर एक मुलगी येऊन म्हणाली “हेलो ...रस्त्याच्या कडेला जा आणि मग हवा तितका विचार करा”. मी तिच्याकडे पहिले आणि ती हसत निघून गेली.

इकडे पावसाचा जोर वाढत चालला होता. गाडी चालवता चालवता गेल्या दोन-चार दिवसात मी असं काय केले होते ह्याचा विचार करत होतो. आज मी गाडी कमी चालवत होतो आणि विचार जास्त करत होतो. Crossing पाशी थांबलो, रस्त्यावरून रंगे-बिरंगी रेनकोट घातलेल्या शाळेतल्या मुलांचा ताफा जात होता. निर्-निराळ्या रंगांचे प्रदर्शन भरल्यासारखे ते दिसत होते. त्यातच दोन रेनकोट जरा उठून दिसत होते. दोन्ही एकसारखेच होते, भडक गुलाबी रंगाचे आणि त्यावर निळ्या रंगांची फुले होती. मी बारकाईने बघण्याचा प्रयत्न केला. रेनकोट च्या आत सोन छोटे चेहरे मला दिसले, एक मुलगा आणि एक मुलगी. दोघांनी एकमेकांचे हात अगदी घट्ट ठरून ठेवले होते आणि त्या crossing वर मस्त रुबाबदार पणे चालत होते.

आज मला असचं का सगळं दिसत आहे? एवढा वैताग असूनही मन इतकं आनंदीही आहे आणि काहीतरी खुणवत पण आहे. गाडी सुरु केली आणि निघालो. मनातला विचार काही केल्या जाईना. एकदा परत तिला फोन करावासा वाटला पण आता माझा ego माझ्या आड आला. म्हटलं जाउदे, आता केला तर तीच करेल. असं म्हणे पर्यंत माझ्या शेजारून एक scooty गेली. एक क्षण मी त्या scooty वरून जाणाऱ्या मुली कडेच बघत होतो. ती मुलगी त्या पावसात बेधुंद होऊन गेली आहे. मागे बसलेले तिचे वडील सारखं तिला डोक्यावरून ओढणी घ्यायला लावत आहेत पण ती मुलगी तिच्याच विश्वात आहे. पावसामुळे, वाऱ्यामुळे ती ओढणी तिच्या डोक्यावरून घसरत आह, पण तिला ते कळत नाहीये. तिच्या लक्षातही येत नाहीये. तिच्या चेहऱ्यावरचा आनंद बघून तो पाऊस सुद्धा हुरळून जाईल, असं ते दृश्य होत्.

आता मात्र कहर होत् होता. हे असं सगळं मलाच का दिसत आहे? मला ते आता बघवत नव्हते. माझी ही अशी अवस्था, त्यातून बाहेर सगळे मनसोप्त बागडत आहेत. हे म्हणजे एखाद्याला मुद्दाम चिडवण्या सारखे होते. मी ठरवले, आता बास! कुठेही नबघता सरळ घराकडे गाडी वळवायची.

फोन वाजला....उत्कंठा वाध्लीवाध्ली...पण आईचा फोन होता. मी cut केला आणि निघत आहे तोपर्यंत कुठून तरी चहाचा मस्त वास आला. मी थांबलो. समोर एका झाडा खाली चाह्ची टपरी होती.गाडी लावतो तितक्यात “काय चाललाय तुझं?ती सिगारेट फेक हं” असं माझ्या कानावर आले. आवाजाच्या दिशेने मी पहिले. एक मुलगा आणि त्याची मैत्रीण असे दोघे त्या टपरी समोर उभे होते. मुलगा थंडी मुळे कुडकुडत होता. त्याच्या एका हातात छत्री होती आणि दुसऱ्या हातात सिगारेट. त्या मुलीच्या हातात गरम चहा, जो तिने रुमालात पकडला होता आणि त्याला तो पिण्याकरता ती अतोनात कष्ट करत होती. सिगारेट आणि चहाच्या वासात आता त्या ओल्या मातीचा सुगंध सुद्धा मिसळला होता. मला ते बघून अगदी तृप्त झाल्या सारखे वाटले...पण मनात काहीतरी खुणावत आहे. त्या दोघांकडून माझी काही नजर काही हलेना. माझा फोन वाजला, परत उत्कंठा वाढली, आता मात्र विकोपाला पोहोचली होती....कदाचित तिचा असेल...पण पाहिले तर आईचा होता. Cut केला आणि निघणार तेवढ्यात “अरे ये रे, काही नाही होत्” असं त्याच मुलीने म्हटलेले मला ऐकू आले. कुडकुडत असलेल्या त्या मुलाला ती मुलगी बाहेर पावसात बोलवत आहे, पण तो काही यायला तयार नाहीये. “ अरे ये रे...पहिला पाऊस आहे....पहिल्या पावसाचा आनंद काही वेगळाच असतो रे....परत परत हे असं अनुभवायला मिळणार नाहीय....ये रे लवकर” असं म्हणत त्या मुलीने त्याला ओढत पावसात भिजवलं. एखाद्या सिनेमात एखादा romantic scene आणि तोही slow motion मध्ये कसं दिसेल असं ते सगळे दिसत होतं. त्या मुलीने त्याचे हात ओढत त्याला टपरीच्या छपरा खालून बाहेर काढले आणि त्याच्या हातातली छत्री उडवून लावली आहे. ती छत्री अशी slow motion मध्ये खाली साठलेल्या पाण्यात पडली आहे. पडल्यावर त्या पाण्याचे काही थेंब हवेत उडून परत पाण्यात पडले आहेत. मागे background ला झाडावर आदळणारा तो पावसाचा आवाज आणि आता ते दोघे पावसात चिंब भिजून गेले आहेत.

इथे मला लक्षात आले की काल रात्री पासून पडत असलेला हा पाऊस या वर्षीचा पहिला पाऊस आहे. मला आता काही सुचेना. त्या दोघांना पाहून तिची आठवण आली. या क्षणी जर ती असती तर.....

मगाचपासून दिसणारी ही वेगवेगळी दृश्य आणि मला ते सगळं पाहिल्यानंतर आतून वाटणारी भावना नेमकी काय होती हे आत्ता मला कळत होत्. तो आनंद आणि ते खुणवत असलेले माझे मन नक्की काय होतं हे मला उमगले. हा पाऊस हळू हळू टप्प्या टप्प्यात सगळं काही सांगून गेला होता. पण मग मला जे वाटतं आहे ते तिलाही वाटत असेल का?

त्याच क्षणी मी फोन काढला आणि तिला फोन लावला. फोन engage होता. परत लावला पण पुन्हा engage. मला कळेना की एवढं काय झालं आहे. तेवढ्यात मला माझ्याच फोन वर missed call दिसला. तो मात्र तिचाच होतं आणि आत्ताचआला होता.तिला परत फोन लावणार तितक्यात sms आला. Sms तिचाच होता. “या पहिल्या पावसात भिजण्याचा आनंद काही निराळाच असतो हे माहित होत् मला....पण बरोबर आवडणारी व्यक्ती असेल तर अजून छान आणि निराळा होऊन जातो. वाग्ले. इतकं चिडायला नको होत् मी. सकाळी वागले त्या बद्दल sorry. संध्याकाळी भेटू....hope so पाऊस पडतच राहील आणि आपण या आपल्या दोघांच्या पहिल्या पावसाचा मनसोप्त आनंद घेऊ...bye TC”

आजचं हे त्याचं पाचव पत्र होत्....

Baba gelyapasun, tasa mhatla tar saglya gharachi jababdari tyanchya bhavandanvarch hoti. Pan aamchya kakanna jababdari ya shabdacha artha na kadhi kalalay na kadhi kalel. Tyamule na saangta ti jababdari Dada var aleli hoti aani saglya lokanni te gruhitach dharlela. Dada cha vaay, to ti jabadari kinva ghar sambahlayla samartha aahe ka nahi, hyacha vichar na koni kela na konala karavasa vatla. Dada nuktach baravi jhalela hota aani tyala pudhe shikayachi ichcha hoti. Aamchya Aaila hey mahit hota aani tyachmule Dada la Punyat pathvaycha tine aadhich tharavlela hota. Saglyanchya virodh patkarat shewti Dada ekdacha Punyala shikayla gela khara, pan sagli jabadaari aata Aaiwar aleli hoti. Sheti, dhanya, dhanychi delivery hey sagla Aai ne swatahvar odhun gheun aamchya ghara karta khup motha tyaagach kela hota. 

Ikde aamche Kaku Kaku hey sagla tyanchya swatahcya dolyane baghta hote, pan Aaila madaticha haathbhar kadhich milala nahi. Gele don-teen varsha paaus neet na padlya mule peek neet yet navhta aani shetitun yenara utpanna kami hot chalalela. Ghar chalat hota te banket aslelya paishyanmule. Aai rab rab rabaychi, pan eka shabdane suddha kadhi konala kaahi mhanat nase. Tichi fakta ekacha ichcha hoti ki aaplya mulancha, aaplya gharacha sagla vyavasthit pane nibhavla gela paahije.

Dadavar ticha atonaat prem. Majhyawar hi tevdhach lala laavaychi ti, pan tya doghan madhla nata kahi veglach hota. Dada Punyat gelya pasun te nata ajun ghatta jhala hota. Tya doghat Aaicha, vadlancha, eka mitracha, eka mulacha, ek shikshakacha asa veg-vegli nati hoti. Punyat gelya pasun dar mahinyala Dada ek patra pathavat ase. Jya diwashi patra yenar tya diwashi Aai agdi khush ase. Tya diwashi tichya chehryawarcha anand kahi veglach asaycha. Tya patran madhe to itka kaay lihaycha hey aaj paryant konala kalalela nahiye. Patratla sagla majkur Aai saglyanna agdi anandane sangaychi pan te patra kadhich konala det nase. Aajahi ti patra Aaichya kholitlya konadyat vyvasthit aahet. 

Nantar pudhe Dadacha shikshan poorna jhala aani tyala changli nokri milali aani halu halu gharachya tya jabadarit to hi Aaichi madat karayla laagla. Dar mahinyala yenarya patra barobar aata money order hi yeu laaglya. Kalantarane Kaka Kakuncha tyachya baddal aslela mat achanak badalla. Tyanchya kadun Dadacha koutuk hou laagla. Char-choughat ugachach abhimanana Dada cha naav ghena, tyachi nako itaki stuti karma, hya aslya goshti hi vadhu laaglya. Thodkyat kaay tar gharat paisa parat yeu laagla aani aamche Kaka Kaku tya paishyane vahvat jau laagle. Pan eka vyaktichya swabhavat kadhich badal jhala nahi, ti mhanje aamchi Aai. Aai aajahi tikyach kashtane gharatlya saglya jabadarya ghetie. Tila Dadachya pragaticha khup anand hi aahe aani tyacha abhimaan hi vatato. Aajahi patra yenarya diwashi ti titkyat utsahat aste. Aapla mulga gharakarta paise pathavtoy, hya baddal tila abhimaan vataycha pan aajahi ti patra yenarya diwashi, postman kakankasun fakta patrach ghete. Money order kaka kinva kaku ghyayla jaat ase. 

Gharatla vatavaran aata khup changla jhalela hota. Aaicha taan kami jhalela hota. Ya warshi tasa paausahi bara padlyamule changlya peekacha yog hota. Ekandar aamhi sagle, mothe chote anandat nandat hoto. 

Rutu badala, diwas badalale aani te vatavaran hi badalala. Aaj aamcha vaada khup shant aahe. Baherchya bhintla khaplya padlya aahet. Chinmaynni maati ukrun ukrun bhintit khabdada padli aahet. To vishal aani tejasvi disnaara vada aata ekhadya padkya ghara saarkha distoy. Vadachya madhomadh asleli tulas poorna pane komejun gelie. Mi gele don-teen mahine darroj, vadya baher ubha rahaycho aani vadyakade baghat basaycho. Nantar nantar to vada, tyachi attachi dasha mala aksharsha baghwat navhti. Itka sagla hounahi Aai madhe mala kaahihi badal janvat navhta. Mi tichya kade baghat rahaycho. Niyamit pane pratyek mahinyat tya diwashi ti umbryat ubhi asaychi aani postman kaka yeun gele ki ti aat jaaychi.

Mala agdi kalenasa hoycha. Aai ashi ka vaagtie, tila sagla kalun nakalalya saarkha ti ka kartie, ha prashna mala saarkh pade. Kadhi kadhi vataycha ki ti sagli patra ughdun vaachun taakavi mhanje itka kaay aahe tya patrat nidaan te tari kalel. 

Aaj mi parat vadya samor ubha aahe. Aaj umbrya bhawati rangoli kaadhleli aahe. Umbrya pudhchi maati jarashi olsar aahe, ghar aani ghara samorcha aangan saaph kelelay. Majhya lakshat aala ki aaj ya mahinyatla patra yaycha diwas hota. Aai samor umbryat yeun ubhi raahili. Aaj mi Aaichya dolyatun hey sagla baghnyacha praytna kela. Mi baghtoe aani mala te baghvat nahiye.

Aai ajunahi tya umbryat ubhi hotich. Samorchya chowkatun cycle chya bell cha awaj kadachit tila aaiku yet hota. Sagla ghar nehmmi pramane anandamay houn gelela tila disat hota. Pora-baalanmadhla ek veglach utsah ti aajahi anubhavat hoti. Gharatle baakiche lok sutkecha nishwas gheun aap-aaplya kamala lagaleli tine baghitla. Aani tyachmule aajahi ticha chehra tevdhach prasanna hota. Postman kaka aalele hote, pan tyanchya kade aaj tyanchi pishwi navhti. Tynachya kade aaj ekach patra hota. Nehmi pramane te umbrya samor thamble, pan aaj tyanni na Aai kade baghitla na te hassle. Tynacha chehra nirvikar hota. Ekhadya yantra saarkha, tyanni nabaghta te patra Aaila dila aani te nighun gele. Nehmi pramane Aai te patra vaachtie, tyach anandat ti aat challie. Vatet asun naslelya tulashila ti namaskar kartie aani pudhe jaatie. Pudhe jaaun ti achanak thamblie aani Dadachya photo samor te patra tine thevlay. 

Aaj mi hey sagla baghu shaktoe, aaj mala hey sagla kalu shaktay karan aaj mi hey sagla eka Aaichya najrene paahtoy. Aaj mi tya Aaichya manala olakhu shaktoy, ji gele 4 mahine tyach anandat aani utsahat, tyach diwashi umbryat ubhi aste aani patrachi vaat baghat aste. Pratyakshat te postman kakahi yet nahit aani te patrahi yet nahi. Pan Aai la matra te patra nachukta miltay. 

Aajcha hey tyacha na alela paachva patra hota. Ajun kiti na aleli patra Aai ghenar aahe? Hya prashnacha uttar kadachit majha Dadach deu shakel......

Serendipity

Majhya laptop chya speaker madhun Shantanu Moitra chya Antaheen chitrapatatla gana aiku yet hota. Muddamun kinva khaas tech gaana mala aaikaycha hota asa nahi, paach-saha gaani mi winamp madhe taakli hoti aani hey gaana kadhi suru jhala, kalala dekhil naahi. Pan aaj hey gaana kahitari veglach aaiku yet hota. Accoustic aani base guitar chya tya jugal bandit Shreya Ghosal cha madhur awajane ek veglach sound nirmaan jhala hota. Tya gaanyamule ek veglach sugandh dekhil pasaratoy asa kahisa vatat hota.  Samorun yenari suryaastachi shewtachi kirna majhya dolyat ghar karun basil hoti. Sagala akash laal, narangi aani neelya rangacha mishranatun nahun gelyaa saarkha disat hota. Suryacha prakash halu halu kami hot hota, aani ikde thandgaar haavene majhya hatawar kata yet hota. Aaj mala ti thandi ka kunasthauk bochat navhti.

Aaha! Kadhi kadhi kharach ashya kahi na vichar kelelya goshti aaplya awati bhavti ghadtat, ki tyaveli kharach asa vatat ki chyayla hindi chitrapatat kahi kahi atishyokti dakhavtat te kharach khara asta. Mhanje aaplyahi aayushyat asa kahi ghadu shakta. Aani aaj chakka mi ashya kahi goshti anubhavat hoto. 

Anand, ashcharya, kutuhal, majja… hya ashya bhavana pratyekala hava havyasha astat aani aaj hya saglyanchyat mi agdi harwun gelo hoto. Aaj kadhi navhe te majha kamahi velet poorna jhala hota, kaslahi tension dokyat navhta, aaj phaar unahi navhta aani tashi thandi hi navhti. Kadhi navhe te, mala baher gallery madhe khurchi taakun, nivant pane to suryaasta baghavasa vaatat hota aani mi majhich iccha poorna dekhil karat hoto. Eka hatat chaha cha cup, aare ho aaj chaha hi tasa barach bara jhala hota. Sakhar, paani, dudh aani chahi chi powder, ya saglyacha praman aaj itka vyavastit kasa kaay hota? Mi kharach vicharat padlo ki aajach hey saglach asa julun kasa aalay. Mhanje kadhi kadhi ekhadi vastu kinva ekhadi goshta havi havi shi vatat aste, pan nakki kaay havay hech kalat nasta. Kadhi kadhi aapan ekhadya kshani eka veglachya vicharat asto, kuthlihi apeksha naste, pan achanak tya vatavarnat kahitari badal hoto aani mag to kshan poorna pane badlun jaato. Aaj, asach kahisa mi anubhavtoy aani mala  te awadtay dekhil. Khara sangaycha tar asa vatat hota ki hey sagla majhyach karta tayar kelela. Mi samadhani aahe hi aani nahi hi karan mala ha kshan thambuch naye asa vatatay.

Serendipity!!!.......

Serendipity mhanje ‘A fortunate accident’…kadachit hya kshanacha asach varnan karta yeil.

Eka hatat chaha aani dusrya hatat asleli majhi vahi, jyat mi attach anubhavelya kshanacha varnan kelay, mi te parat parat vachtoy. Suryachi kirnahi naaishi jhaliet aani ti thandihi aata bochalyla laaglie. Chandracha prakashahi prakhar nahiye aani ti gaani pan aata sagli sampliet. 

प्रकाशझोत

Media, hype, publicity…..halli jikde tikde hech distay. Saglyanna saala glamour havay, publicity havie. Aaj ek jan amka mhantoy, udya dusra ajun ek mudda kadhto. Hyanna fakta bolaycha chance havay. Disla mudda ki bola aani khecha samorchyala aani itka khecha ki samorcha naahisa jhala pahije, mag bhale swatahchi image thodi-phaar ghasarli tari chalel. Aani hey media wale baslechet moklya taatlya gheun, aani ase fukatcha anna milalyavar, tyanchi bhuk kashi bhagnaar? Te parat yenarach dhekar det, ajun ek mokli taatli gheun. Aani anna kasla khurakach miltie tyanna, aani tyannahi savayach jhalie hya saglyachi. Tikde koni ka bhandena, radena…aamhi te cover karnaar aani dakhavnaar aani nusta dakhavnaar nahi, tyat aaplyakadchya kahitari agamya kalpanahi misalnaar aani mag jhalkavnaar “Breaking News “. 

Mag honarach ho… hotyacha navhta. 

Aani ya rajkaarnyannahi nemka hech havay…publicity…mag ti kashi ka asena, loka aaplyala visarta kama  naye. 

Halli ha jaativarun honara bhed nakosa vatato, pan nahi…hya rajkarnyanchi ek vegli jaat kaadhun, hyanchya barobarach to bhed karayla hava. Hyanna nivdun hi dya aani hyanche chochle hi purva. Aani mag aamchya saarkhi loka karun karnaar kaay, tar ghala shivya. Aho pan konala aani kiti shivi ghalnaar, sagle saarkhech, tyach raktatle…shivya samptil pan tyanchya tya ‘samaj karyala’ kahi anta nahi. 

Aani ikde mediawale, bureaucrats, aani hey so called journalism che dhade shikavnaare mothe mothe journalist maandataet aap-aapli mata. Nahi ho, tyancha kaay chukla hyat? Tyancha abhyaas, tyamcha literature aani tyancha exerience upyogala nako ka yayla.? Aani ashya weli tyanni tyanchi mata nahi maandli tar tyanna kon aani kadhi vicharnaar?... tyannahi glamour milala paahije, nahitar tyanna hi loka visartil. 

Aaj Mumbai konachi hyavarun diwas bhar charcha chalel aani aksharsha konihi yeun tyavar mat hi deil, pan tya Mumbait jaaun vichara na ekhadya garju maansala ki Mumbai konachi...to mhanel ki Mumbai fakta Mumbaitllya rahnarya lokanchie, darroj chya garjechya suvidha na milalelya mansanchie. Mumbai na kona eka jaatichie, na kona eka dharmachie aani tya pudharyanchi tar mulich nahiye. 

Pan hyanna fakta tya aalishan AC set madhe jaaun charcha karaychyat. Aani hya pudharyanna tyanchya sinhasanavar basun eka mekanna shivya dyaychyat aani tya shivya ya media walyanchya madhyamaane aakhya deshala aaikvaychyat. 

Saala ithun tithun saglyanna “Prakashjhotat” nandaychay. 

Chirda ekmekanna hya ghanedrya sharyatit aani tarihi samadhan manu naka. Swatacha uddhar kara aani dusryachi vaat lava aani baakiche nusti majja bagha.

काही प्रश्न...

Kadhi kadhi asa vatata ki aapan je baghtoy, je aaiktoy te agdi khara aahe ka?

Loka itki swarthi aasu shaktat ka? Aani astat tar ka aani kashasaathi?

Bharatabaddalcha aadar baher, pardeshatach jaaun ka jaaga hoto?

Mala kahitari sangaychay, kahitari mhanaychay, pan te ka mhanta yet nahiye?

Halli je kahi mi baghtoy, aaiktoy, te sagla mala laajirvaani vaatatay. Ekikade Bharat Pakistanat Foreign Secretary level che talks hotaet aani ekikade ekhadi regional political party, ekhada veglach aani nusta muddyala mudda gheun ekhadaya celebrity la dhamkya detie aani deshpremachya goshti kartaet. Jya vyakticha lok aadar karayche, tyanchya changlepanache paath saangayche, aaj tyach vyaktikadun ashya prakarchi vidhan aaikun khup vichitra aani vaait vatatay.

Ekhadya mothya aani jababdaar political party kade, lokancha baghnyacha drushtikon vegla asto. Tyanchya kadun lokanchya kahi apeksha astat aani ashya prakarchi vidhana karun, ti party swatahala lokanpaasun dur gheun challie, hey kasa kasa kalat nahiye? 

Kuthetari kahitari chuktay….lokancha aani tya political partychahi.